Last time.

Dwunasty dzień lutego - witaj luty!

Dziwny miesiąc, ostatnio budziły mnie promienie słońca wpadające do sypialni.
A dzisiaj szaro, deszczowo.
A teraz wali śniegiem. Dosłownie.

Wbrew moim wieczornym depresjom, jestem szczęśliwa.
Późną porą bywam smutna, bo przecież można tyle zrobić jeszcze. I dlaczego doba ma tylko dwadzieścia cztery godziny?

Zaczyna się dziać. W głowie mam plan, trzeba wykonać konkretną pracę.

Jest fajnie.
Teraz wiem, że po siedemnastu latach rysowania najważniejszą osobą, która wierzy w sens mojej pracy jestem ja sama.
Nikt inny.

Wczoraj spędziłam pięć godzin nad grafiką.
To były najlepsze godziny w moim życiu.
Czekają mnie jeszcze stosy zaproszeń ślubnych, kartek wielkanocnych, ilustracji do książki.

Trochę mnie przeraża że tyle tego jest.
Ale to taki fajny rodzaj przerażenia.

Zima która zimą nie jest.
Zielona herbata.
Toffifie.
Sól morska do wszystkiego.
Truskawkowa szminka na smutki.
Dwie nowe sukienki.

I świadomość, że z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciu, z dużą ilością poprawek.



W styczniu i lutym nauczyłam się wielu rzeczy.
Idioty nie zmienisz w geniusza.
Niestety.

Całusy

L.