RoboLove.

Nie nie, nie robalowe.
Robotowe.
Robockie.
Cybernetyczne.
Cybernetycznie geometrycznie.

Za uchem czai mi się zmiana. Wszelkie horoskopy trąbią mi na przekór, że nie, że pieniądze, że trzeba pilnować portfela i jakieś takie złe prognozy. Ja się pytam dlaczego do cholery akurat w momencie w którym moje życie jest na zakręcie godnym eee no nie wiem, godnym mega długiej gumy truskawkowej do mega długiego żucia. No mniej więcej tak.

Więc dlaczego moje oczy z wadą minus coś, kierują swój wzrok na horoskopy tu i siam.
I tam.

?

Więc pozostają głębokie oddechy, noce w Jego ramionach i litry herbaty z imbirem i miodem. Początkowy brak perspektyw okazał się perspektywą. Upiekł mi się wyjazd do Warszawy, bo wygrałam konkurs.
Jestem typem człowieka, do którego radość dociera stopniowo. To znaczy wczoraj rano, kiedy na blogu u Pani Doroty Wróblewskiej pojawiły się wyniki konkursu i na pierwszym miejscu byłam ja, to nie mogłam złapać tchu.
Że ja, do Warszawy, z cynamonową magią.
Z gorzką czekoladą.
Z opowieściami o miłościach z Nadmorzem.
Że mi się udało.

Że nam się udało.

Więc zbieram swoje ciało spod kołdry i wymyślam.
Bo wiem, że najważniejsza w marzeniu jest do niego droga.
A ja marzenie mam. Tylko nie mam mapy, nie mam prawa jazdy, nie mam drogowskazów.
Mam za to swoje własne serce i możliwość autostopu.

Bo wiecie, najważniejsza droga to ta od serca do głowy.

L.

Są paski, są śliwki, jest herbata.