Hello kitchen!

Nie, nie zostałam nagle weganką.

Bardziej wegetarianką.

Wyobrażam sobie życie bez mięsa.

Bez jajek - chyba że do wypieków.

Ostatnie trzy dni udowodniły mi, że jeszcze nie czas żebym rezygnowała z nabiału. Uwielbiam sery, śmietanę, jogurty. 

Bez masła nie ma niczego pysznego.

Ale zrezygnowałam z mięsa, gotowców, fast-foodów bo moje celiakowe jelita zaczęły coraz gorzej trawić te niby bezglutenowe rzeczy ale jednak nadal śmiertelne dla mojego, waszego - naszego zdrowia. Od dłuższego czasu zastanawiałam się co zrobić żeby wrócić do mojej dawnej wagi.

Mimo morderczych treningów i litrów wody dziennie waga stała w miejscu. No wahała się o jakieś trzy- cztery kilo i kilka centymetrów w biodrach. 

Ale czułam się paskudnie. 

Teraz wiem, że jedząc nieregularnie i stresując się szukając nowej pracy, która jak się okazało sama do mnie przyszła- nabawiłam się sama tych kilku kilogramów więcej. Nowa praca pozwoli mi pilnować czasów posiłków, nauczy mnie cierpliwości i mam wrażenie że będę szczęśliwsza.

Wróć -

Ja już jestem szczęśliwa.

Zostały mi ostatnie porządki, ostatnie zlecenia do poprawy i oddania. I świeży start.

Nawet nie wiecie jak się cieszę, na nowe ilustracje, nową mnie. I nową Pannę Lolę która dojrzała.

Jest pięknie.

***

Do gulaszu użyłam dwie cukinie, trzy średnie pomidory.

Świeżo zmielony kolorowy pieprz, sól morską, bulion warzywny, curry, kurkumę, dwa ząbki czosnku.

Cukinię pokroiłam w księżyce i wrzuciłam do nagrzanego woka z olejem ryżowym.

Pomidory sparzyłam i obrałam ze skórki, posiekałam i dorzuciłam do cukinii. Doprawiłam solą i pieprzem, zalałam bulionem i dusiłam na oko. Dorzuciłam jeszcze w międzyczasie przeciśnięte przez eee to coś co się przeciska ( ale ze mnie żartowniś) dwa ząbki czosnku.

Na oko - aż cukinia będzie miękka, ale nie rozmiękła.

Ryż ugotowałam w niesolonej wodzie z kurkumą i carry.

A potem jadłam i żyłam długo i szczęśliwie.