Tuż tuż.

Wieczorem pachnie już najbardziej jesienią. Wszystko opada, zmęczone i stęsknione za pierwszym chłodem co zwiastuje zmiany.
Zapach świeżego prania i czystych półek, które dopiero odkurzone pachną lasem.
Już zapomniałam jak fajnie mieszka się samemu - z dziewczynami.
Możesz rozmawiać do rana o chłopcach.
Przeglądać ciuchy i stawiać siebie nawzajem do pionu. Gotować razem te wszystkie super fit potrawy, których chłopcy nie lubią. Bo przecież nie ma nic lepszego niż schab. Czy coś.

A mi się marzy pomidorowa mojej mamy.
Albo tłuczone ziemniaczki.
Dużo ziemniaczków.
I koperek i kwaśne mleko.
I spacer o świcie.

I wyprawa do Norwegii, z plecakiem i w sukience w paski.
Dzisiaj chcę siedzieć na Fiordzie.


Mieć wielki wianek na głowie z polnych kwiatów.
Wannę w ogrodzie i zapas waniliowych mydeł.
Spiżarnię pełną powideł śliwkowych.
Duże okna od podłogi aż po sufit w małym białym domku pod lasem.

Żeby nie wątpić nigdy.

Szafę pełną sukienek.
Ścianę pełną książek.
Kuchnię pełną miłości.

Takie są moje marzenia na dziś.
Kolejny samotny wieczór pełen miętowej herbaty i 'DOMOWYCH MELODII' w uszach.




A ta piosenka czeka na ważny moment.

Smęcę.
To ta Warszawa mnie otworzyła i prześwietla moją duszę.
A ja się daję.
Bo mi się to bardzo podoba.

Lola