Halo Halo!
Dzisiaj będzie post z samymi dobrymi rzeczami.
Złym robimy a kysz!

Już, poszły sobie?
No dobra, to zaczynamy podsumowanie mijającego roku.

Film roku 

"Jeden dzień"


Film, który sprawił, że płakałam i śmiałam się na zmianę. Trochę tak, jakbym widziała swoje życie.
Anka i Jimmi zrobili fajny kawałek aktorskiej roboty, budując pomiędzy sobą emocje. Męczyłam ten film non stop w naszym biednym DVD, ale wiem jedno...
Jak skończę pisać tego posta to zrobię to jeszcze raz.
I jeszcze.
Jednym słowem - POLECAM!



Gdyby ktoś mi kiedyś powiedział, że w danym roku przeczytam mało książek, zapewne oplułabym się czekoladą.
No, to teraz powinnam pójść wykąpać się w Nutelli.
Jest mi wstyd,
jest mi tak strasznie wstyd, że tak mało przeczytałam, że nawet nie mogę spojrzeć sobie w twarz.
Nie mam absolutnie nic na swoje wytłumaczenie.
Ale za to nadrobiłam muzyczne i filmowe zaległości, więc może jestem trochę rozgrzeszona?
No a poza tym piszę swoją, więc to taki mały bonus dla kręcących głowami nad moim marnym losem.
Ale, żeby nie było książką roku zostaje.


tam ta ra ra ram!

Książka roku


Moja Biblia.
Oczywiście po drodze trafiło mi się kilka biografii, 'Trafny Wybór' J.K. Rowling o którym pisałam Wam znad brzegu Dunajca w lipcu.

Piosenka roku




cudem udało nam się dostać w marcu na koncert Mumford & Sons.
Boże, jakie to było piękne i magiczne.
Przy ich dwóch płytach wymyśliłam pół książki.

Słuchajcie i zachwycajcie się.
Albo i nie.

Mogłabym tu jeszcze napisać o ubraniu roku, kosmetyku roku, skarpetkach roku, herbacie roku, całusie roku.
Ale po co?

Nie wierzyłam, że ten rok skończy się dobrze a jednak!

Wytwórnia Pocztówek i Lola i Cynamon w rozkwicie.
Mam cud chłopca co nie oznacza, ze nie raz mam ochotę spakować walizki i uciec do Paryża.
Czy gdzieś.

Już nie mogę doczekać się magicznego stycznia.
I reszty .



"Urywki rozmów, ludzie biegający z aparatami fotograficznymi, zerkającymi na zegarki telefonów czy to już. Nowy Rok to nowe życie. I każdy czekał na magiczną północ żeby zacząć coś od nowa.
Na tym właśnie polegała Sylwestrowa magia."
Lola i Cynamon. 


Całuję Was mocno.
L.

Ten rok był dziwny.

Chciałabym
mieć
z Tobą
dziecko.


I dom na skraju lasu, niedaleko jeziora.
I łódkę
I wędkę
I tandem.
I spiżarnie z zapasem soku malinowego na zimę i nasz wspólny koc.

I chciałabym Cię zabrać do tego bistro z kraciastą serwetką.
I trzymać Cię za rękę.
I spędzać wszystkie Święta z Tobą.
Bo bez Ciebie nic nie jest pełne.
Tak po prostu.



A Tobie, bo czytasz Pannę Lolę życzę cudownego drugiego dnia Świąt.
Bo Wigilię przegapiłam.
Ale to nic.

całusy
L.

Ostatnie dni były ciężkie. Choroba nie odpuszczała, brzuch dawał się we znaki.
Miałam ochotę pożegnać się z tym Światem na dobre.
W zasadzie to chyba dopadł mnie jakiś eee.
eee

zimowy blues?
Nie, no. Najchętniej zamieniłabym się w muminka i zapadła w sen zimowy.
Długi. pod ciepłą kołderką, w kraciastej piżamie i skarpetkach.
W kropki.
Wigilia już za progiem, a mi jakoś dziwnie.
Tak do dupy.
Nigdy nie przestanę marzyć o pięknych Świętach. Jednak wiem, że teraz nie jest na nie czas.
Chciałam przygotować mieszkanie, mieć tonę świec pachnących cynamonem, lampki zawieszone tu i tam.
Prawdziwą choinkę.
Psa.

Nie ma nic oprócz lampionika z JYSK i kapusty w lodówce, którą muszę jutro zrobić.
Z grzybami.

Przerażają mnie Święta, brzuch boli jeszcze bardziej na myśl o tych wszystkich pysznościach.
Nie martw się brzuchu, nie przeżremy Cię na śmierć.
Chujowo jest.

Ale objawił mi się Tom Odell

och ... chłopie gdzieś Ty był?
milion serduszek.





Boże jak On gra, ile tu mamy emocji.
Love Tom, będę zdejmować staniki jak będę na Twoim koncercie.
A staniki mam fajne.

Chyba pierwszy raz w życiu nie chce mi się jutro jechać do Pyskowic.
No, mówiłam że do dupy są te Święta?

L.

Zgadnijcie o czym dzisiaj będzie?

Och, oczywiście, że o Świętach.
Kilka dni temu, a raczej kilkanaście pewien miły i uroczy Pan powiedział mi, że nie mam prawa ich obchodzić.
Bo nie chodzę do Kościoła.
Bo nie mam bierzmowania.

Więc miły Panie, wal się na ryj.
Krzesłem.
Albo szafą.

Miłym Panom życzę Wesołych Świąt i ogromnej niestrawności.
Buziaki.


No właśnie, bo wychodzi na to, że nie mam prawa obchodzić Bożego Narodzenia.

O moim podejściu do Boga, Jezusa, Marii i tego całego gołębia już pisałam.
Są ważni.
Cały czas.
Najbardziej lubię z nimi być sama w Kościele przy rynku, wczesnym rankiem jak mam chwilę. Idealna cisza do rozmowy.
Po co mam wkładać najlepszą kiecke co niedzielę, pastować kozaki i z książeczką naginać na kolanach do Kościoła?
Po co?
Dla kogo?
Chyba nie dla samej siebie....
Widzę to tak

Mały drewniany Kościół na skraju lasu. Drewniane rzeźby, miły Ksiądz On i Ja.
I ten na górze.
Bez złota, patosu .
No dobra, może być Coldplay i śpiewać.
Ewentualnie.

Ale o Ślubie kiedy indziej.
Chociaż wątpię.

Barszcz jest pyszny, pierogi można jeść na kilogramy, całować się pod jemiołą całą noc.
Ale tak naprawdę Święta są od cudów. Tych prostych, zamkniętych pomiędzy dwojgiem ludzi.
Podobno trzeba sobie wtedy wybaczać, być miłym.
I powiedzieć mu że się go kocha i że jest baranem skoro tego wcześniej nie zauważył.

Ja postaram się być miła i nie zjeść całej miski pierogów.
Czekam na cud. Chociaż ostatnio nie narzekam.
Nie wiem gdzie te wszystkie słowa, zdania, i inne inspiracje były do tej pory, ale teraz wyłażą garściami jak moje włosy kiedy mam anemię.
No dobra, przesadziłam.
Ale czy to nie przesada, że czekolada kończy się tak szybko?
Oszukali mnie.
Jak zwykle.
L.

PS. All I want for Christmas is.....

Do Świąt zostało dziewięć dni.
Leżę drugi dzień w łóżku z gorączką.
"Lola i Cynamon" się piszę.
W piątek była moja wystawa, udało się sprzedać kilka prac.
"Wytwórnia Pocztówek" działa.
A ja już nie wymagam od siebie cudów na kiju.
Mam wokół siebie tylu cudownych ludzi.

Muszę się zwlec z łóżka i posprzątać biurko.
Zrobić kolejną partie kartek.
No dobra, nie bije tu entuzjazmem, ale z moim poziomem zakatarzenia ciężko wymagać cudów.
Ale mam dla Was mojego Instagrama.
Zdjęcia powiedzą wam więcej.
L.

Zapomniałam, że jak sobie zaplanuję weekend idealny z wyliczonym czasem na porządki, gotowanie i pracę z rysowanie, to zawsze wszystko pójdzie na opak.

A więc wróciliśmy dzisiaj z J o 3.15 z domówki ( bardzo fajnej ).

Zasnęłam o 7:40 bo kończyłam The Following .
Bez Ochów i Achów - moje serce należy do Dextera.

Nie zdążyłam dojść do siebie, ogarnąć pokoju i biurka a tu już ciemno. No cóż.

Spanikowałam.




Wysyłam S.O.S w przestworza. Wystawa już za pięć dni.

A ja dawno się tak nie bałam.


Pod sosnowy regałem czekały na mnie dwie teczki w formacie a3. Żeby na sam koniec wpaść z inspiracją i pomocą.

No cuda z nieba i spadają.
Zamówienia na kartki rosną.

Trochę zaniedbałam bloga i książkę przez ostatnie dni i tygodnie.

Bad Lola.

Muszę znaleźć czasowstrzymywacz albo inne cudo do panowania nad uciekającymi wskazówkami zegara.


L.