A zaproszenia na wystawę już są. Zaprojektowane, przemyślane. Czas je zaadresować i powysyłać. 

i niespodzianka, dla nikogo. a może dla mnie? dla was? 

ale ciii. 

L.

Od Listopada niewiadomego roku zaczęłam chorować. To znaczy, czułam, że coś złego się ze mną dzieję. Leżałam, patrzyłam w sufit. W nocy śniłam koszmary przeszłości. Coraz częściej bolał mnie brzuch, w kilku miejscach. Było źle, nie mogłam spać, trzeźwo myśleć. Nie wiedziałam jeszcze, że smutek zżera mnie od środka, jak cichy morderca. 

Rozliczam się na leśnych ścieżkach z przeszłością.

Czasami zaglądam do Kościoła, żeby pomilczeć, bo tam się milczy najpiękniej.

Zrozumiałam i zaakceptowałam, że duszą towarzystwa nie jestem i nie będę.

A jeśli kiedykolwiek udawałam, że jestem to niesmak i zażenowanie dawały o sobie znać jako kac moralny.

Najbezpieczniej mi w domu, przy białym biurku. 

Piszę książkę. Rysuję. 

Będzie dobrze. Znajdę w końcu bezpieczną przystań, w białym domku z kremową kuchnią i starą porcelaną. 

i wszędzie będzie pachniało lasem.

Łał, w końcu przyznałam, że jest kiepsko. 

A to chyba krok ku dobremu?

L.

Już bardzo dawno ubrania nie sprawiały mi tyle radości. Dla własnego zdrowia i bezpieczeństwa i przyszłych maluchów, mój styl życia ulega powoli zmianie. Więcej zdrowia na talerzu i w życiu. J też zaczął o siebie dbać. Jest pięknie. Fajnie jest mieć partnera, który razem z Tobą walczy o lepsze zdrowie i kondycje. Wyjazd do Wrocławia i spacery po gliwickich/wrocławskich second handach zaowocowały w moją całkiem nową szafę za grosze. Nic mnie tak nie uspokaja jak second handy. Nie znoszę galerii handlowych, jedyna sieć sklepów, która kupuje mnie w całości zarówno od strony filozoficznej i projektowej to h&m. Zara, Bershka, Pull&Bear, Stradivarius - nie istnieją. Jakość brzydka, projekty dziwne, a rozmiar ubrań wprawia mnie za każdym razem w depresję. 

W sh szukam zawsze ubrań najlepszej jakości, nie zniszczonych, czasem patrzę jakiej są firmy i wtedy buduje swoją opinię na podstawie znoszenia danej rzeczy. 

No bo, to jest tak, jeśli po danym chemicznym praniu, dezynfekcjach, noszeniu, znoszeniu, dany ciuch nie wygląda jak szmata, to już wiem, że firmom takim jak H&M, Mango, M&S, Gap mogę zaufać w stu procentach. 

Nie wspominam już o perełkach jakie udało mi się upolować, jak na przykład tuniko- sukienko- bluza unisex z Monki, maxi dress z Monki. 

Jeśli ktoś nie wie jaka to firma Monki, to w skrócie - szwedzka marka,  ekologiczna, magiczna. 

Bo fajnie jest kiedy ubranie to nie tylko szmata wciągana na kark, każdego dnia o szóstej rano. fajnie jest otworzyć szafę, i ujrzeć swoją ulubioną gamę kolorystyczną, swoje ulubione wzory. Wiszące ubrania na wieszakach, proste i przejrzyste zestawy. 

Kiedy myślę o swoim stylu, widzę Islandię, Szwecję, Francję. Widzę ładne haftowane bluzki, widzę biele, szarości, kremy, granaty, pudrowe róże, błękity. Czerń, ciut czerwieni. Paski, kropki, groszki, koronki, trochę cekinów. 

Ornamenty rodem z orientu i kwiaty jak z tej cudnej kanapy z IKEA.