Halo Halo!
Dzisiaj będzie post z samymi dobrymi rzeczami.
Złym robimy a kysz!

Już, poszły sobie?
No dobra, to zaczynamy podsumowanie mijającego roku.

Film roku 

"Jeden dzień"


Film, który sprawił, że płakałam i śmiałam się na zmianę. Trochę tak, jakbym widziała swoje życie.
Anka i Jimmi zrobili fajny kawałek aktorskiej roboty, budując pomiędzy sobą emocje. Męczyłam ten film non stop w naszym biednym DVD, ale wiem jedno...
Jak skończę pisać tego posta to zrobię to jeszcze raz.
I jeszcze.
Jednym słowem - POLECAM!



Gdyby ktoś mi kiedyś powiedział, że w danym roku przeczytam mało książek, zapewne oplułabym się czekoladą.
No, to teraz powinnam pójść wykąpać się w Nutelli.
Jest mi wstyd,
jest mi tak strasznie wstyd, że tak mało przeczytałam, że nawet nie mogę spojrzeć sobie w twarz.
Nie mam absolutnie nic na swoje wytłumaczenie.
Ale za to nadrobiłam muzyczne i filmowe zaległości, więc może jestem trochę rozgrzeszona?
No a poza tym piszę swoją, więc to taki mały bonus dla kręcących głowami nad moim marnym losem.
Ale, żeby nie było książką roku zostaje.


tam ta ra ra ram!

Książka roku


Moja Biblia.
Oczywiście po drodze trafiło mi się kilka biografii, 'Trafny Wybór' J.K. Rowling o którym pisałam Wam znad brzegu Dunajca w lipcu.

Piosenka roku




cudem udało nam się dostać w marcu na koncert Mumford & Sons.
Boże, jakie to było piękne i magiczne.
Przy ich dwóch płytach wymyśliłam pół książki.

Słuchajcie i zachwycajcie się.
Albo i nie.

Mogłabym tu jeszcze napisać o ubraniu roku, kosmetyku roku, skarpetkach roku, herbacie roku, całusie roku.
Ale po co?

Nie wierzyłam, że ten rok skończy się dobrze a jednak!

Wytwórnia Pocztówek i Lola i Cynamon w rozkwicie.
Mam cud chłopca co nie oznacza, ze nie raz mam ochotę spakować walizki i uciec do Paryża.
Czy gdzieś.

Już nie mogę doczekać się magicznego stycznia.
I reszty .



"Urywki rozmów, ludzie biegający z aparatami fotograficznymi, zerkającymi na zegarki telefonów czy to już. Nowy Rok to nowe życie. I każdy czekał na magiczną północ żeby zacząć coś od nowa.
Na tym właśnie polegała Sylwestrowa magia."
Lola i Cynamon. 


Całuję Was mocno.
L.

Ten rok był dziwny.

Chciałabym
mieć
z Tobą
dziecko.


I dom na skraju lasu, niedaleko jeziora.
I łódkę
I wędkę
I tandem.
I spiżarnie z zapasem soku malinowego na zimę i nasz wspólny koc.

I chciałabym Cię zabrać do tego bistro z kraciastą serwetką.
I trzymać Cię za rękę.
I spędzać wszystkie Święta z Tobą.
Bo bez Ciebie nic nie jest pełne.
Tak po prostu.



A Tobie, bo czytasz Pannę Lolę życzę cudownego drugiego dnia Świąt.
Bo Wigilię przegapiłam.
Ale to nic.

całusy
L.

Ostatnie dni były ciężkie. Choroba nie odpuszczała, brzuch dawał się we znaki.
Miałam ochotę pożegnać się z tym Światem na dobre.
W zasadzie to chyba dopadł mnie jakiś eee.
eee

zimowy blues?
Nie, no. Najchętniej zamieniłabym się w muminka i zapadła w sen zimowy.
Długi. pod ciepłą kołderką, w kraciastej piżamie i skarpetkach.
W kropki.
Wigilia już za progiem, a mi jakoś dziwnie.
Tak do dupy.
Nigdy nie przestanę marzyć o pięknych Świętach. Jednak wiem, że teraz nie jest na nie czas.
Chciałam przygotować mieszkanie, mieć tonę świec pachnących cynamonem, lampki zawieszone tu i tam.
Prawdziwą choinkę.
Psa.

Nie ma nic oprócz lampionika z JYSK i kapusty w lodówce, którą muszę jutro zrobić.
Z grzybami.

Przerażają mnie Święta, brzuch boli jeszcze bardziej na myśl o tych wszystkich pysznościach.
Nie martw się brzuchu, nie przeżremy Cię na śmierć.
Chujowo jest.

Ale objawił mi się Tom Odell

och ... chłopie gdzieś Ty był?
milion serduszek.





Boże jak On gra, ile tu mamy emocji.
Love Tom, będę zdejmować staniki jak będę na Twoim koncercie.
A staniki mam fajne.

Chyba pierwszy raz w życiu nie chce mi się jutro jechać do Pyskowic.
No, mówiłam że do dupy są te Święta?

L.

Zgadnijcie o czym dzisiaj będzie?

Och, oczywiście, że o Świętach.
Kilka dni temu, a raczej kilkanaście pewien miły i uroczy Pan powiedział mi, że nie mam prawa ich obchodzić.
Bo nie chodzę do Kościoła.
Bo nie mam bierzmowania.

Więc miły Panie, wal się na ryj.
Krzesłem.
Albo szafą.

Miłym Panom życzę Wesołych Świąt i ogromnej niestrawności.
Buziaki.


No właśnie, bo wychodzi na to, że nie mam prawa obchodzić Bożego Narodzenia.

O moim podejściu do Boga, Jezusa, Marii i tego całego gołębia już pisałam.
Są ważni.
Cały czas.
Najbardziej lubię z nimi być sama w Kościele przy rynku, wczesnym rankiem jak mam chwilę. Idealna cisza do rozmowy.
Po co mam wkładać najlepszą kiecke co niedzielę, pastować kozaki i z książeczką naginać na kolanach do Kościoła?
Po co?
Dla kogo?
Chyba nie dla samej siebie....
Widzę to tak

Mały drewniany Kościół na skraju lasu. Drewniane rzeźby, miły Ksiądz On i Ja.
I ten na górze.
Bez złota, patosu .
No dobra, może być Coldplay i śpiewać.
Ewentualnie.

Ale o Ślubie kiedy indziej.
Chociaż wątpię.

Barszcz jest pyszny, pierogi można jeść na kilogramy, całować się pod jemiołą całą noc.
Ale tak naprawdę Święta są od cudów. Tych prostych, zamkniętych pomiędzy dwojgiem ludzi.
Podobno trzeba sobie wtedy wybaczać, być miłym.
I powiedzieć mu że się go kocha i że jest baranem skoro tego wcześniej nie zauważył.

Ja postaram się być miła i nie zjeść całej miski pierogów.
Czekam na cud. Chociaż ostatnio nie narzekam.
Nie wiem gdzie te wszystkie słowa, zdania, i inne inspiracje były do tej pory, ale teraz wyłażą garściami jak moje włosy kiedy mam anemię.
No dobra, przesadziłam.
Ale czy to nie przesada, że czekolada kończy się tak szybko?
Oszukali mnie.
Jak zwykle.
L.

PS. All I want for Christmas is.....

Do Świąt zostało dziewięć dni.
Leżę drugi dzień w łóżku z gorączką.
"Lola i Cynamon" się piszę.
W piątek była moja wystawa, udało się sprzedać kilka prac.
"Wytwórnia Pocztówek" działa.
A ja już nie wymagam od siebie cudów na kiju.
Mam wokół siebie tylu cudownych ludzi.

Muszę się zwlec z łóżka i posprzątać biurko.
Zrobić kolejną partie kartek.
No dobra, nie bije tu entuzjazmem, ale z moim poziomem zakatarzenia ciężko wymagać cudów.
Ale mam dla Was mojego Instagrama.
Zdjęcia powiedzą wam więcej.
L.

Zapomniałam, że jak sobie zaplanuję weekend idealny z wyliczonym czasem na porządki, gotowanie i pracę z rysowanie, to zawsze wszystko pójdzie na opak.

A więc wróciliśmy dzisiaj z J o 3.15 z domówki ( bardzo fajnej ).

Zasnęłam o 7:40 bo kończyłam The Following .
Bez Ochów i Achów - moje serce należy do Dextera.

Nie zdążyłam dojść do siebie, ogarnąć pokoju i biurka a tu już ciemno. No cóż.

Spanikowałam.




Wysyłam S.O.S w przestworza. Wystawa już za pięć dni.

A ja dawno się tak nie bałam.


Pod sosnowy regałem czekały na mnie dwie teczki w formacie a3. Żeby na sam koniec wpaść z inspiracją i pomocą.

No cuda z nieba i spadają.
Zamówienia na kartki rosną.

Trochę zaniedbałam bloga i książkę przez ostatnie dni i tygodnie.

Bad Lola.

Muszę znaleźć czasowstrzymywacz albo inne cudo do panowania nad uciekającymi wskazówkami zegara.


L.

Motywator!

tak bardzo.

och!

spoko, jutro kończy się listopad !

ostatnio intensywniej odczuwam to uczucie, które towarzyszy odwadze. masło maślane.

ekhm.

Jakby ktoś nie wiedział - Chujowa Pani Domu Peggy Bundy!  najlepsza <3 td="">

tak.

chciałabym ten Paryż. chciała.

wichajster.

za dwa tygodnie po wystawie .

Zdjęcia opowiedziały wszystko.
A ja sobie idę dalej pracować.
Buzi !

L.

Dorota Wellman jaka jest każdy widzi - chociaż niektórzy nawet patrząc nie widzą dobrze. Och wiecie o co mi chodzi. Tak?

Od dwóch lat regularnie kupuję 'Twój Styl' - za artykuły, za felietony Agaty Passent, za dwie godziny, które mnie niezwykle odprężają. Moim zdaniem jest to jedna z najlepszych gazet dla kobiet na naszym Polskim rynku. Doprawdy, nie wiem co wszyscy widzą w tym napakowanym reklamami Vogue tudzież Harper's Bazar. Ale rozumiem, że ich magia to magia luksusu, chociażby tego na papierze. Dla niektórych tylko w tej papierowej wersji.
Ale czym tak naprawdę jest luksus?
Odkąd utrzymuje się sama i nie mieszkam już z rodzicami, luksusem dla mnie jest leżenie beztrosko w łóżku i świadomość tego, że wszystko co musiało zostać zrobione jest skończone na medal. Od czyszczenia toalety po układanie ubrań w szafie, kończąc  na pisaniu i rysowaniu. Oj ile ja bym teraz dała za takie beztroskie leżenie i picie kakao z kubka w róże.Ale wracając do Dorotki.
Jestem fanką DDTVN ale tylko jak prowadzi je duet Wellman & Prokop. Nie będę się wypowiadać źle na temat innych prezenterów, ale tak, jest kiepsko.
Szczególnie z jedną, klaszczącą i 'robiącą cuda w seksie'. A kysz!

Grudniowy numer TS jest zawsze full extra superowy. Pełno ciekawych historii, rozmów z inteligentnymi ludźmi i miłość oraz pasja bijąca z każdej strony pachnącej farbą drukarską.
Mmmmm.

Tak więc z tegorocznego numeru uśmiecha się do nas z okładki Dorota Wellman i zaprasza nas na ciepłą rozmowę o rodzinie, zimie, świętach i jedzeniu. Dawno nie czytałam tak dobrego wywiadu, który sprawiłby, że muszę się z kimś ( czyli z Wami ) nim podzielić.

Foto z Dorotą.

Ale mam piękne życie. Wyszłam z rysowaniem do ludzi, co odjęło mi już trzy kilo. Bo jem jak muszę i piję litry wody i rumianku. Czyli życie zgodnie z pasją upiększa. A to fakt. A ja się zastanawiam, dlaczego nie zrobiłam tego wcześniej?



W zachowaniu spokoju pomaga muzyka.

i odżywiam się zdrowo

Pomiędzy tuszem a pościnanymi kartkami papieru patrzę do Internetu, a tam u mojej kochanej Pani la Mome nowy piękny post - że już nie wspomnę o jej ciuchach. LOVE.

Czytam czytam i czytam. A tu nagle przeczytałam, że zostałam nominowana do Liebster Award.
Generalnie chodzi o to, że piszę odpowiedzi na pytania wymyślone przez wyżej wymienioną la Mome. Wyczytałam, że to za uznanie dla mojego bloga i że ogólnie to taka wzajemna promocja. Jest mi miło i ciepło, że o mnie pomyślała - tak więc już odpowiadam.

#1 . Czym kierowałaś się wybierając nazwę dla swojego bloga i czy nadal wyraża ona Ciebie?

Moja babcia mówiła na mnie Lola kiedy byłam mała, a włosy nie chciały mi rosnąć. Zwykła mawiać -
"Lola, Lola, kiedy Ci będę plotła warkocze? " . I tak jakoś zostało. Potem, kiedy pokochałam rysowanie i zrozumiałam, że to coś tak magicznego i pięknego na całe życie, to miałam problem z tym jak się na obrazkach podpisywać. I gdzieś przypomniała mi się Lola. Uwielbiam Francję, białe i kremowe Paryskie kamienice, zapach czekolady z malinami, która nieodzownie kojarzy mi się z Pijalnią Czekolady na końcu świata w Paryżu. A 'Lola' wydała mi się najbardziej bliska memu sercu. Na początku chciałam nazwać bloga Mademoiselle Lola, ale ta nazwa wydała mi się za długa i trudna do szybkiego wpisania na klawiaturze. Spolszczyłam się na "Panna" dodałam "Lola" no i tak wyszło.

#2 . W jakich okolicznościach Twojego życia powstał Twój blog i co Cię skłoniło do jego założenia.

Bloga założyłam w lipcu 2009 po tym jak wróciłam sama do siebie. Wiosną tego samego roku skończył się związek z moją pierwszą miłością, co bardzo przeżyłam. Schudłam wtedy piętnaście kilo, zrzucając tym samym starą skórę i ulepiłam się na nowo. Kiedy byłam u cioci na wakacjach, nocami przeglądałam blogi początkujących szafiarek. Tzn. wtedy początkujących a dziś słynnych takich jak Styledigger, Ryfka, Aife, Alice Point. I też chciałam pokazywać moje kiecki i inne stylizacje. 

jedna z pierwszych.

Byłam szczęśliwa, pełna pasji, marzeń i jakoś naiwnie wierzyłam w magię swojego bloga. Więc gdyby nie miłosna trauma i upór który towarzyszył mi przy zmianie mojego życia to blog by nie powstał. Tak, dziękuję Ci chłopaku że mnie rzuciłeś.


#3. Gdybyś miała  bez zastanowienia wymienić trzy słowa, które charakteryzują Twój blog, były by to:

Miłość.
Zima.
Mapa.

#4. Gdzie szukasz inspiracji do swoich postów?

Zawsze twierdziłam, twierdzę i twierdzić będę zawsze, że inspiracje są wszędzie. Jestem uzależniona od Soup.io oraz od Pinteresta. Mam swoje tablice i tam wklejam i przypinam zdjęcia, które ruszają mnie od środka. Tak najbardziej inspiruję mnie muzyka, długie leśne spacery, kubek kakao i jajecznica na śniadanie. Zauważyłam, że im bardziej zimno na zewnątrz to uwielbiam pisać o jedzeniu.
Latem i wiosną moje posty mają podtekst seksualny. Ach te hormony!
Filmy i książki są banalne ale uwielbiam i jestem uzależniona od starych francuskich piosenek i książek o tematyce rodzinnej sagi - to wszystko przekłada się na moje myślenie i podejście do życia. A to wszystko jakoś brzmi i układa się w postach.

#5. Czy prowadzenie bloga miało lub ma wpływ na Twój wygląd, zmieniło podejście do ubrań, jeśli tak to na jakie?

Wydaje mi się, że nie. Kiedyś może miało, chciałam być taka jak wszystkie inne szafiarki. Co i tak mi nie wychodziło bo
nie miałam pieniędzy
nie znoszę szpilek i jakiś dziwnych koturn z ćwiekami. ble.
Natomiast teraz już wiem, że dobrze jest mi w granatach, kremach, czerniach i szarościach. Jestem fanką pudrowego różu i czarnych kryjących rajstop. Marzy mi się kremowy trencz na wiosnę. Dorobiłam się dwóch sukienek w kropki, jednej spódniczki w grochy i sukienki w paski. Mam trzy swetry, które noszę i które uwielbiam. Jesień i zima to jednocześnie wiosna w mojej szafie. Jakkolwiek to brzmi. Udało mi się osiągnąć wymarzony minimalizm. Kocham pasiaste koszulki i szare getry - to mój zestaw domowy. Chyba chodzi o to, że stałam się świadoma. 
Świadoma tego w czym mi dobrze a w czym źle. A to na pewno jest zasługa blogowania i obserwowania innych blogerek.

#6. Z myślą o jakich odbiorcach piszesz swoje posty (nie bądźmy hipokrytami, że piszemy blog dla siebie;)?

Ale ja naprawdę piszę bloga dla siebie. Zawsze jest mi jakoś lżej po ciężkim dniu gdy siadam i coś naskrobię. Tak po prostu. Nie wiem kto czyta mojego bloga. Mam kilkoro stałych czytelników, którzy zostawiają komentarze i wiem, że są. I uwielbiam ich. Myślę, że piszę dla dziewczyn takich jak ja. Które szukają drogi do spełnienia swoich marzeń. Ja tą drogę odkrywam cały czas. No dobra, Panowie też może czytają ale jakoś o tym nie myślę. Po prostu piszę. I to pisanie ma dla mnie sens. I dzięki temu jestem szczęśliwa. A tutaj chodzi chyba o to. O szczęście.

#7. Jak sobie wyobrażasz swój blog za 10 lat?

Będzie tutaj mnóstwo zdjęć moich bliźniaków i psa. I opowieści znad morza. I będę jeszcze więcej pisać i rysować. 

#8. Wygrywasz nagrodę: możesz wybrać z całego świata osobę, która Cię wystylizuje. Kto to będzie i dlaczego właśnie ta osoba ?

Tim Burton.
Bo ja go po prostu kocham. To znaczy kocham jego mózg. I jest dla mnie duchowym tatą. Pewnie wymyśliłby coś w paski, coś koronkowego i czarnego. Coś nieprzewidywalnego. 

#9. Podaj link do swojego ulubionego wpisu.
http://pannalola.blogspot.com/2013/08/lola-and-cinnamon.html

#10. Dlaczego jest on Twoim ulubionym?
 Bo zdradziłam wszystkim swoje marzenie i swój plan. Z duszą na ramieniu . No i pierwszy raz od dawna poczułam energię, która mnie opuściła na długu, długi czas.

#11.  Najzabawniejsze lub najbardziej zaskakujące  pytanie, które usłyszałaś odnośnie prowadzenie swojego bloga to?

Że piszę o kotlecie do obiadu i o tym ile razy byłam w toalecie. No i kiedyś w liceum, koleżanki doniosły wychowawczyni że piszę bloga i że coś złego o niej na nim napisałam. 
Ale ja jestem przecież grzeczna.


****

Teraz powinnam nominować kolejne osoby i wymyślić pytania.

Ale czeka na mnie stos kartek do zarysowania.
Więc daj - cie mi czas.

Całusy!
L.

Od soboty moje życie wywróciło się do góry nogami. Już nie leżę na brzuchu przed stosem filmów, z czekoladą w łóżku i paczką chrupek kukurydzianych za poduszką.

Stos filmów zamieniłam na stos papieru 160 gram i kubek z czarnym tuszem.

Przez ostatnie miesiące zapomniałam jak to jest być szczęśliwym. Zapomniałam sama o sobie i nie wstydzę się do tego przyznać.
Gdyby nie rysowanie i masa zamówień, za które dziękuję Bogu codziennie to pewnie nadal tkwiłabym w tym maraźmie z przerwami na jedzenie.

Ale to już było!

Sobota zaczęła się od rysowania, a zakończyła się w Rachowicach na urodzinach dobrej koleżanki. Poetki i Malarki - Karoliny Kułakowskiej .










Karola ma najbardziej magiczny pokój w którym mogłabym siedzieć milion lat.
Sto lat jeszcze raz Karola!

Niedzielę spędziłam mniej więcej tak



Poniedziałek skończył się tak


A wtorek przywitałam tak



Oczy mi się kleją, serce się raduję i w ogóle wszystko nabrało magii i cudów.
Dzięki Pani Dorocie Wróblewskiej zyskałam ważne zlecenie.
Ale cii!

Całuję was mocno w nosy i ściskam - a tymczasem uciekam przewietrzyć głowę .

L.

Zostałam mamą.

hihihihihi.

W lipcu postanowiłam poważnie zastanowić się nad swoim życiem. Bo naprawdę, nie chcę go tylko przetrwać, modląc się o kasę z nieba na nowe tusze, jedzenie, rajstopy z Gatty i carmex w słoiczku.

Z okazji tego, że idą Święta założyłam Wytwórnię Pocztówek - no dobra, założyłam ją w owym lipcu ale ruszyłam z kopyta dopiero wczoraj.

KLIK


Wszystko jak na teraz dzieje się przez FCB. Ale jeśli jesteś szczęściarzem, który opędził się bez owej platformy społecznościowej to już pokazuję.

Już wyjaśniam.





Kartki wykonałam za pomocą czarnego tuszu, pisaków kreślarskich. Do każdej dołączona jest czerwona koperta.

Cena kartki to 2.50 zł.

Można je zamawiać poprzez stronę na FCB, albo e-mail

karola.luc@gmail.com  - koszt przesyłki pokrywa kupujący.

Uciekam do produkcji, bo zamówienie opiewa już na 42 sztuki.


A Was całuję!
I dziękuję. <3 p="">
L.

PS. pamiętajcie, że wszystko co ślemy, ślemy z miłością!