Serio? To już oficjalny 400 post na tym blogu odkąd wróciłam do pisania, tak jak się wraca do czekolady w jesienne wieczory. Oficjalny - bo te wiszące w wersjach roboczych czekają na COŚ. Poszłam świętować o poranku do Łazienek Królewskich, z tą piosenką w uszach i chyba pół Warszawy też miało co świętować bo było nieco tłoczno.  Szukam

Wczoraj spędziłam wspaniały wieczór i trochę nocy. Jazda na rowerach w nocy po Warszawie, trochę deszczu. Rozmowy o górach, wspinaniu. Oglądanie Alex'a Honnolde'a z otwartą buzią. Refleksja nad Deanem Potter'em . No i decyzja o rozpoczęciu wspinania podjęta. Czuję, że wróciłam sama do siebie po długiej i burzliwej podróży. Byłam trochę jak Filifionka "(...) Ja, która co dzień

Wieczorem pachnie już najbardziej jesienią. Wszystko opada, zmęczone i stęsknione za pierwszym chłodem co zwiastuje zmiany. Zapach świeżego prania i czystych półek, które dopiero odkurzone pachną lasem. Już zapomniałam jak fajnie mieszka się samemu - z dziewczynami. Możesz rozmawiać do rana o chłopcach. Przeglądać ciuchy i stawiać siebie nawzajem do pionu. Gotować razem te wszystkie super fit potrawy,

weź mate do jogi i poćwicz se !!! żartowałam. Sposobów na smutki znam bez liku. Na ten przykład o, pierwszy z brzegu najprostszy i najbardziej kobiecy : (w moim mniemaniu kobiecości) Długa kąpiel - gorąca czekolada - bajki Disney'a do rana. Dzisiaj mam zamiar testować. Bo Paulina Wnuk mnie zainspirowała . milion serduszek. Można jeszcze pooglądać stare komedie

W zasadzie post powinien mieć tytuł : Piosenki mojego życia. Ale ten patetyzm mnie nieco przeraża. Łapcie piosenki, których słucham wszędzie. Najbardziej jednak w czasie długich podróży. Najlepiej w nieznane. Owa podróż mile widziana. Bardzo dawno-nigdy- nie miałam takiej karuzeli w głowie. I tym razem to nie urocza karuzela pełna różowych koników ze złotymi dodatkami jak w jakimś

Pierwszego sierpnia skończyłam 24 lata. I chyba jeszcze kilka miesięcy temu nie sądziłam, że będę tutaj, w tym miejscu w którym teraz jestem. Jestem wdzięczna za każdy dzień od pewnego majowego południa. Od dwóch dni mieszkam w Warszawie. Jest pięknie. Ten post układałam w głowie od trzech tygodni. W słuchawkach grało mi na zmianę dwudziestolecie międzywojenne ze Zbigniewem