No, thank You.

Halo
łin.

Halo.
Halo.

Nie lubię się bać.
Lubię się bać.
Ten rok wyobrażałam sobie inaczej, dotarło to do mnie kiedy uczestniczyłam w komedii na cmentarzu.
Tragikomedii.
Bo doprawdy, czy kolorystyka kwiatka do znicza jest ważna? A w ogóle co to znaczy " co ludzie powiedzą?".
No tak, bo przecież Ci którzy leżą sześć stóp pod ziemią do powiedzenia mają niewiele.
Dlatego też całkowicie świadomie odpuściłam sobie jutrzejszy wyjazd do Pyskowic bo...
Nie chcę uczestniczyć w farsie zwanej 'postaw znicza raz w roku i przyjedź na cmentarz mercedesem'.
Możecie mi wierzyć albo i nie, ale w tym cudownym małym mieście gdzie każdy zna każdego wyjście na cmentarz nie jest zwykłym wyjściem na cmentarz.
To spojrzenia.
To zero 'cześć' a przecież mam Cię w znajomych na fejsie, więc dlaczego nie mówisz mi 'cześć' gdy idziesz ze mną niemalże ramię w ramię ?

Pierwszy listopad to żałość nad żałościami.
To pokazówka i stragany z kokosankami.
I plastikowymi mieczami.
Zbuntowałam się w tym roku.

Gdzieś w środku noszę wspomnienie mojej siostry i i naszych dwóch kuzynów.
Otóż dziadkowie mieszkają obok cmentarza na ulicy Cichej w Pyskowicach. Tradycją stało się kiedy byliśmy mali, że dziadek zabierał nas wieczorem na cmentarz i trzymając się za ręce kroczyliśmy wokół zapalonych zniczy, z podziwem i dziecięcą zadumą.
Chciałabym to znowu poczuć. Ale nie w tym roku.
Który niech się już kończy.
Proszę.

L.